คำสอนจากสวนโมกข์(หลวงพ่อพุทธทาส)

ฟ้าสางทางความลับสุดยอด

• ชีวิตเป็นสิ่งที่พัฒนาได้ ตามประสงค์ โดยกฏอิทัปปัจจยตา
  ดังนั้น ชีวิตจึงเป็นสิ่งที่เราเติมธรรมะลงไปได้ตามที่เราต้องการ
  โดยการปฏิบัติธรรม. (๑)
• ถ้ามีการศึกษาที่เห็นแจ้งจากภายใน (เป็นสันทิฏฐืโก) แล้ว
  ก็ไม่มีทางที่จะเป็นทาสทางสติปัญญาของใคร แม้แต่ของพระพุทธเจ้า:
  นี้เป็นหลักของพระพุทธศาสนา (ตามกาลามสูตรข้อสิบ) (๒)
• ถ้าใช้หลักกาลามสูตรเป็นเครื่องตัดสินว่า
  เป็นสิ่งที่ควรรับถือเป็นหลักปฏิบัติแล้ว
  ก็ไม่ต้องคำนึงว่าเป็นคำสอนของใคร
  เป็นของเดิมแท้หรือเป็นของใหม่ ฯลฯ
  หรือว่ามีประวัติมาอย่างไร (๓)
• การมีธรรมะแท้จริง ก็คือ
  สามารถดำรงตนอยู่เหนือปัญหา
  หรือความทุกข์ทั้งปวง;
  ไม่เกี่ยวกับปริญญาบัตร ฯลฯ พิธีรีตอง
  หรือ หลักปรัชญาชนิดฟิโลโซฟี่ใดๆ (๔)
• เรามีวิธีทำให้ชีวิตเป็นของเย็น
  ทุกอิริยาบถตามที่เราประสงค์จะมี
  ไม่ว่าในรูปแบบใดๆ :
  เพื่อตนเอง - เพื่อสังคม - ตามธรรมชาติล้วนๆ (๕)
• การศึกษา - ศาสนา - วัฒนธรรม - ประเพณี -
  การเมือง - การปกครอง - การเศรษฐกิจ - ศิลปะ ฯลฯ -
  วิทยาการใดๆ จะถือว่าถูกต้องได้
  เฉพาะเมื่อพิสูจน์การดับทุกข์ได้ในตัวมันเอง (๖)
• การเรียน - การรู้ - การมีความรู้ - การปฏิบัติ -
  การใช้ความรู้ให้สำเร็จประโยชน์ เหล่านี้
  มิใช่สิ่งเดียวกัน; ระวังการมี การใช้ ให้ถูกต้อง (๗)
• ชีวิตเย็นเป็นนิพพาน ในปัจจุบัน คือ
  ไม่มีกิเลส เกิดขึ้นแผดเผาให้เร่าร้อน ทุกเวลานาที ทุกอิริยาบถ,
  ในความรู้สึกอย่างสันทิฏฐิโก (คือรู้สึกอยู่ภายในใจ) (๘)
• มีชีวิตเย็นเป็นนิพพาน (นิพฺพุโต) ในปัจจุบันได้
  โดยที่ทุกอย่างถูกต้องแล้ว พร้อมแล้ว ไม่ว่าสำหรับจะตายหรือจะอยู่;
  เพราะไม่มีอะไรยึดถือไว้ว่า กู-ของกู (๙)
• กิจกรรมทางเพศเป็นของร้อน และเป็นเรื่อง "บ้าวูบเดียว";
  แต่คนและสัตว์ (แม้ต้นไม้?) ก็ตกเป็นทาสของมันยิ่งกว่าสิ่งใด (๑๐)
• อวัยวะสืบพันธุ์ มีไว้สำหรับผู้ต้องการสืบพันธุ์
  หรือผู้ต้องการรสอร่อยจากกามคุณ (กามอสฺสาท)
  อันเป็นค่าจ้างให้สัตว์สืบพันธุ์ ด้วยความยากลำบากและน่าเกลียด;
  แต่ไม่เป็นที่ต้องการของผู้จะอยู่อย่างสงบ (๑๑)
• เรื่องเพศหรือเกี่ยวกับเพศ
  ธรรมชาติสร้างมาสำหรับมนุษย์ - สัตว์ - พฤกษชาติ ไม่สูญพันธุ์ ;
  ไม่ใช่ของขวัญที่ใครจะเรียกร้อง
  ไม่ใช่ของควรบูชาในฐานะสิ่งสูงสุด ว่าเป็นกามเทพ เป็นต้น (๑๒)
• กามารมณ์เป็นค่าจ้างทางเพศ เพื่อการสืบพันธ์
  อันสกปรกเหน็ดเหนื่อยและน่าเกลียดจากธรรมชาติ,
  มิใช่ของขวัญ หรือ หรรษทานจากเทพเจ้าแต่ประการใด
  เลิกบูชากันเสียเถิด (๑๓)
• กามกิจก็เป็นหน้าที่ที่เป็นธรรมะอย่างหนึ่งด้วยเหมือนกัน;
  แต่ต้องประพฤติกันอย่างถูกต้องและพอดี สำหรับอริยชนที่ครองเรือน (๑๔)
• การสมรสด้วยจิตหรือทางวิญญาณ (เช่น ทิฏฐิตรงกัน) นั้น
  เป็น "พรหมสมรส" ยังบริสุทธิ์ สะอาดดี ไม่ก่อให้เกิดทุกข์หรือปัญหาใดๆ ;
  ส่วนการสมรสทางกาย หรือเนื้อหนัง นั้น
  สกปรก น่าเกลียด เหน็ดเหนื่อยเกินไป
  จนไม่รู้ว่าอะไรเป็นการสมรส (๑๕)
• กามที่เกี่ยวกับเพศ เป็นได้ทั้งเทพเจ้าและปีศาจ
  ทั้งนี้แล้วแต่ผู้ประกอบกิจนั้น มีธรรมะผิดถูกมากน้อยเพียงไร (๑๖)
• พวกที่ถือพระเจ้า ถือว่าอะไรๆ ก็แล้วแต่พระเจ้าบันดาล
  ส่วนชาวพุทธถือว่าแล้วแต่การกระทำผิดหรือถูก ต่อกฏอิทัปปัจจยตา;
  ดังนั้นควรทำความเข้าใจเกี่ยวกับคำว่า "พระเจ้า" กันเสียใหม่ให้ถูกต้อง
  คือมีทั้งที่มีความรู้สึกอย่างบุคคล และไม่มีความรู้สึกอย่างบุคคล
  อย่างไหนจะเป็นที่พึ่งได้และยุติธรรม ไม่รับสินบน (๑๗)
• พระเจ้าคือสิ่งสูงสุดนั้น ไม่ดี-ไม่ชั่ว แต่อยู่เหนือดีเหนือชั่ว
  จึงสามารถให้เกิดความหมาย ว่าดี ว่าชั่ว
  ให้แก่ความรู้สึกของมนุษย์ได้ทุกอย่าง จนงงไปเอง (๑๘)
• พระเจ้า คือ กฏ สำหรับบังคับสิ่งที่เกิดจากกฏให้ต้องเป็นไปตามกฏ
  โดยเด็ดขาด และเที่ยงธรรม;
  ดังนั้น พระเจ้าจึงอยู่เหนือสิ่งทั้งปวงได้จริง (๑๙)
• พระเจ้าเป็นที่รวมแห่งความจริง
  มิใช่แห่งความดี ซึ่งเป็นสิ่งที่ยังหละหลวม และเป็นมายาอยู่มาก
  จนต้องเป็นคู่กันกับความชั่ว;
  ถ้าพระเจ้าเป็นความดี ก็จะกลายเป็นคู่กันกับซาตานหรือมารร้ายไปเสียฯ (๒๐)